In desperation, Billy accompanies Jimmy and Max to try to escape through the catacombs below the prison. They give up after running into endless dead-ends. A particularly sycophantic prisoner named Rifki, who routinely acts as an informant in exchange for favors, tips off the guards about the escape attempt. Hamidou suspects Jimmy of being responsible for what happened during the first escape attempt. Jimmy is taken away again for punishment and is never seen from then on. Billy's imprisonment becomes harsh and brutal: terrifying scenes of physical and mental torture follow one another, and Billy has a breakdown. He brutally beats Rifki, killing him. He is sent to the prison's ward for the insane, where he wanders about in a daze among the other disturbed prisoners. Max is also sent there too. He is seen running from guards for an unknown infraction and is grabbed by Hamidou and thrown across the place and is severely injured.

Rifki finds their secret in the kitchen the next morning after their unsuccessful escape attempt and immediately tells Hamidou. Hamidou suspects Jimmy of being responsible after what happened the first time and drags him off for punishment again, and is never seen from then on.

This leaves me with another foul feeling about the publishing industry. I can hope goodreads brings out the truth about deplorable acts in this industry. Basada en una historia real (con alguna que otra mentirilla piadosa), Expreso de medianoche es la crónica de Billy Hayes en una cárcel de Turquía tras su fallido intento de pasar hachís de contrabando. Y no digo mas para evitar spoilers. Midnight Express is a 1978 American/British/Turkish prison drama action adventure film from Columbia Pictures, based on the 1977 novel of the same name by Billy Hayes and William Hoffer. It was directed by Alan Parker, starred Brad Davis, Irene Miracle, Paul L. Smith, Randy Quaid, Mike Kellin, Bo Hopkins, and John Hurt, and was adapted into the screenplay by Oliver Stone. For me it was pretty compelling reading. It has aged well (1977 it was published), and doesn't suffer from being a generation or two old. Four stars for me.

Hayes καθώς περνούν οι ώρες, οι μέρες και τα χρόνια που περνά στη φυλακή αρχίζουμε και εμείς να ωριμάζουμε μαζί του και να αναγνωρίζουμε τον αγώνα που δίνει ο ίδιος με τον εαυτό του αλλά και με όσους τον περιβάλλουν προκειμένου να καταφέρει να ξεφύγει από ένα μέρος που κυριολεκτικά τον πλακώνει και του δημιουργεί ένα αίσθημα ασφυξίας. Ο εγκλεισμός του στις Τουρκικές φυλακές του δίνει το χρόνο να κάτσει να σκεφτεί και να αναλογιστεί τι έκανε μέχρι τώρα στη ζωή του, στον εαυτό του αλλά και στους δικούς του ανθρώπους και να αναθεωρήσει πολλά από όσα θεωρούσε δεδομένα στην μέχρι τώρα πορεία του. Η επιθυμία του να βρεθεί και πάλι στο ασφαλές περιβάλλον της οικογένειας του και περιτριγυρισμένος από οικεία πρόσωπα θα τον κάνει να θέσει νέους στόχους για το μέλλον με πρώτο και κύριο την απόδραση του παρόλο που όλοι του λένε να κάνει υπομονή και να εκτίσει την ποινή του.

I read Midnight Express years ago and I was quite taken by the graphic descriptions of his awful imprisonment and the terrible conditions existing in Turkey at that time for convicts. There are many tv shows, usually about South American or Asian countries prisons which are just as harsh as the ones in this book. It would be interesting to see statistics about the rate of recidivism from prisons with such grim conditions compared with those of the rather hard, tough ones of the US and also with the much easier ones of Europe and especially the Nordic countries. David Denby of New York criticized Midnight Express as "merely anti-Turkish, and hardly a defense of prisoners' rights or a protest against prison conditions." [21] Denby said also that all Turks in the film – guardian or prisoner – were portrayed as "losers" and "swine", and that "without exception [all the Turks] are presented as degenerate, stupid slobs". [21] Interview with Billy Hayes about 'Midnight Express' on YouTube". Youtube.com. Archived from the original on 2012-09-20 . Retrieved 2010-05-20. Billy Hayes είναι από εκείνες που κάθε άνθρωπος εύχεται να μην του τύχει και διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1970. Ξέρετε παιδιά των λουλουδιών, χίπηδες, ο πόλεμος του Βιετνάμ και γενικά σε μια δεκαετία όπου όλα ήταν εντελώς διαφορετικά σε σχέση με το σήμερα. Ο Hayes είναι ένας από τους νέους εκείνης της εποχής που ακόμα αμφιταλαντεύεται, παρόλο που φοιτά σε πανεπιστημιακή σχολή, από κάπως αυστηρή οικογένεια που ναι μεν θέλει να ζήσει τη ζωή του χωρίς περιορισμούς και πρέπει αλλά και δεν θέλει να απογοητεύσει ��ους δικούς του, ειδικά τον πατέρα του, που μια ζωή έκανε οικονομίες για να μπορέσουν τα παιδιά του να σπουδάσουν. There is a fleeting reference to the popular restaurant The Pudding Shop, in the bazaar. It is actually on Divan Yolu, the main avenue through historic Old Istanbul.